Βλάσης Αγτζίδης Μικρά Ασία Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τη μελέτη του Βλάση Αγτζίδη σχετικά με την μικρά Ασία και ιδίως για τη περίοδο την οποία διαπραγματεύεται. Πρόκειται για τα χρόνια από το 1908 ως το 1923 που στους περισσότερους είναι γνωστά για τους ξεριζωμούς των Μικρασιατών, των Ποντίων και των κατοίκων της ανατολικής Θράκης από τις προαιώνιες εστίες τους. Όμως, αυτό ήταν το αποτέλεσμα ενός αρκετά οδυνηρού μετασχηματισμού της τουρκικής κοινωνίας και του μετασχηματισμού της από μια πολυεθνική Οθωμανική αυτοκρατορία  σε ένα έθνος κράτος. Υπαίτιος για αυτό τον μετασχηματισμό ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ, ο επονομαζόμενος και Ατατούρκ, πατέρας των Τούρκων. Ήθελε να μετασχηματίσει την κοινωνία του και στην ουσία να δημιουργήσει ένα νέο κράτος. Και για να το κατορθώσει ήταν απαραίτητο να εξολοθρεύσει όλες τις μειονότητες που υπήρχαν και που στέκονταν εμπόδιο στους στόχους του. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν αρκετά σκληρές, αρκεί να σκεφτεί ότι απετέλεσε πρότυπο για τον Χίτλερ. Ταυτόχρονα, μελετώνται και οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι στάθηκαν μοιραίοι και άβουλοι, απλά πειθαρχημένα όργανα ξένων συμφερόντων. Αυτά μελετά και μας παρουσιάζει ο συγγραφέας στη μελέτη του και το κάνει αρκετά εμπεριστατωμένα και κατανοητά.