Daphne du Maurier Η ταβέρνα της Τζαμάικα Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναρωτηθεί τι κάνει ένα βιβλίο κλασσικό και σχεδόν πάντοτε καταλήγω ότι πρόκειται για τον τρόπο γραφής του. Και εδώ έχουμε ένα απλό θέμα το οποίο διαπραγματεύεται το βιβλίο. Μια νεαρή κοπέλα μένει ορφανή και καταφεύγει στη θεία της. Ο άντρας της θείας της έχει μια κακόφημη ταβέρνα κοντά στη Κορνουάλη. Από τη πρώτη στιγμή νιώθει παγιδευμένη σε αυτό τον αφιλόξενο τρόπο και ψάχνει διεξόδους διαφυγής, βρίσκεται μπλεγμένη σε κάποια εγκληματικά σχέδια που εξυφαίνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της ταβέρνας και ερωτεύεται έναν άντρα που δεν μπορεί να εμπιστευτεί. Εκείνο που το ξεχωρίζει είναι ο τρόπος γραφής της συγγραφέως, η οποία κατορθώνει να αποτυπώσει αρκετά γλαφυρά και το παραμικρό συναίσθημα της νεαρής κοπέλας, ενώ απεικονίζει άψογα τόσο την εποχή όσο και τον κοινωνικό περίγυρο μέσα στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Ουσιαστική πρόκειται για μια σπουδή στο κακό σε όλες του τις εκφάνσεις.