
Μια ενδιαφέρουσα μελέτη για την εκλογή των Ισραηλιτών βουλευτών στο ελληνικό κοινοβούλιο το διάστημα από το 1915, τις πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, έως και το 1936 όταν έγιναν και οι τελευταίες εκλογές πριν τη δικτατορία του Μεταξά και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μας παρουσιάζει ο Λέων Ναρ. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης υπήρχε στη πόλη μια ισχυρή και ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα που αριθμούσε πάνω από το ένα τρίτο των κατοίκων της πόλης. Τρεις ήταν οι τάσεις που επικρατούσαν στην εκλογική συμπεριφορά των Εβραίων. Ήταν η αφομοιωτική τάση που ήθελε τους Εβραίους να αφομοιώνονται στη ζωή της νέας χώρας στην οποία εντάχθηκαν, τους σιωνιστές που ήθελαν να είναι πιο αυτόνομοι και τους αριστερούς. Αυτό αποτυπωνόταν στις εκλογικές τους προτιμήσεις καθώς ήταν αναγκασμένοι να ψηφίζουν σε διαφορετικούς εκλογικούς καταλόγους από τους υπόλοιπους Θεσσαλονικείς. Στη μελέτη αποτυπώνεται ανάγλυφα η εκλογική συμπεριφορά της ισραηλιτικής κοινότητας,οι λόγοι που οδηγούσαν σε μετακινήσεις και γίνεται σκιαγράφηση της προσωπικότητας των βουλευτών. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα αντισημιτικά φαινόμενα που άρχιζαν να παρουσιάζονται εκείνη την εποχή με κορυφαία τη μεγάλη πυρκαγιά που άφησε άστεγους πολλές χιλιάδες Εβραίων. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μελέτη για ένα θέμα όχι και τόσο γνωστό στο ευρύ κοινό.
Σχολιάστε