
Με ένα ναυάγιο ξεκινά ουσιαστικά το συγκεκριμένο βιβλίο, με το ναυάγιο του Ηράκλειον στη Φαλκονέρα στα τέλη του 1966. Σε αυτό το ναυάγιο η Ειρήνη χάνει τον άντρα της, τον Απόστολο, ενώ δένεται με ένα μικρό κορίτσι, την Αγάπη. Βγαίνοντας στη στεριά, αφού σώθηκε από έναν αξιωματικό του πολεμικού ναυτικού, προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και να ξεπεράσει τα προβλήματα που της δημιούργησε το συγκεκριμένο ναυάγιο. Και στη συνέχεια έχουμε την ευκαιρία να δούμε την ιστορία της οικογένειας που δημιούργησε και τα προβλήματα που δημιούργησε ο αντίκτυπος που είχε το ναυάγιο στη ψυχολογική κατάσταση της Ειρήνης και την ανάγκη της να βγει από τα προβλήματα που της δημιούργησε. Δυο πράγματα ξεχωρίζουν στο βιβλίο. Το πρώτο είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας κινείται στον χρόνο, ανάμεσα στην εποχή του ναυαγίου και τις ημέρες μας. Το δεύτερο είναι η μαεστρία με την οποία ο συγγραφέας χτίζει τους χαρακτήρες των ηρώων του, είναι αρκετά αριστοτεχνικός. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει να προσεχθεί.
Σχολιάστε