Νικόλας Μανιτάκης Το γαλλικό ινστιτούτο Αθηνών (1915-1961) Εκδόσεις Ασίνη

Το 1915 το γαλλικό ινστιτούτο ανεξαρτητοποιείται από τη γαλλική αρχαιολογική σχολή και ξεκινά μια λαμπρή πορεία στην εκπαίδευση και στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας. Ο Νικόλας Μανιτάκης διερευνά την πορεία του από την ανεξαρτητοποίησή του έως το 1961, όταν ο έως τότε διευθυντής του Οκτάβιος Μερλιέ εκδιώκεται με αρκετά άσχημο τρόπο από την διεύθυνση του ινστιτούτου. Αυτά τα 46 χρόνια ήταν περίοδος άνθησης του ινστιτούτου για πολλούς λόγους. Η γαλλική γλώσσα είχε τα πρωτεία την περίοδο εκείνη στις ξένες γλώσσες, εθεωρείτο γλώσσα της καλής κοινωνίας και του εμπορίου την περίοδο του μεσοπολέμου. Κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου υπήρξε έντονη συμπάθεια προς την Γαλλία, καθώς υπέφερε τα ίδια δεινά από τους Γερμανούς κατακτητές. Έτσι, κατόρθωσε να ενδυναμωθεί ακόμη περισσότερο η γαλλική γλώσσα με την απελευθέρωση και να επεκταθεί σε πολλές πόλεις της Ελλάδος. Η προσωπικότητα του Μερλιέ βοήθησε αρκετά στην αλληλεπίδραση του γαλλικού και του ελληνικού πολιτισμού, με αποτέλεσμα να επεκταθούν αρκετά οι σχέσεις του ινστιτούτου με την ελληνική κοινωνία. Έως τη στιγμή της σύγκρουσης του Μερλιέ με το διπλωματικό προσωπικό της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα που οδήγησε στην απομάκρυνσή του από τη θέση του διευθυντή του ινστιτούτου το 1961. Τότε άρχισε η άνοδος της αγγλικής γλώσσας καθώς υπήρχαν και πιέσεις από τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, οι οποίοι ήταν οι κυρίαρχοι στην πολιτική ζωή της χώρας. Το βιβλίο είναι αρκετά χρήσιμο γιατί μας δείχνει το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η πολιτιστική διπλωματία στη πορεία μιας χώρας.