Συνέντευξη Γιώργου Κουκουλά

Πριν λίγες ημέρες ολοκλήρωσα το βιβλίο του Γιώργου Κουκουλά με τίτλο το βυθισμένο βασίλειο. Ο συγγραφέας Γιώρος Κουκουλάς απαντά σε κάποιες ερωτήσεις μου.

1. Ασχολείστε με το θέμα της χαμένης Ατλαντίδας. Ποιά ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα;

Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι ερευνητικά με την θεωρία της χαμένης Ατλαντίδος είχα στο μυαλό μου, όπως πιστεύω και οι περισσότεροι άνθρωποι, μια ήπειρο εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή μας με φοβερή τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη, με αφθονία πλούτου και πρώτων υλών. Στην πορεία όμως της έρευνάς μου και μελετώντας τις διάφορες θεωρίες γύρω από αυτόν τον μύθο θεωρώ πως πλησίασα και μια βαθύτερη έννοια του.
Η Ατλαντίδα εκτός από έναν μυθικό χαμένο πολιτισμό στα βάθη των χρόνων έχει περάσει στο υποσυνείδητο μας και με μία δεύτερη εξίσου σημαντική έννοια. Συμβολίζει την ιδανική πολιτεία στην καθημερινότητά μας. Τον προσωπικό παράδεισο που ψάχνει συνέχεια κάθε συνάνθρωπος μας. Την ευτυχία που δυστυχώς στις μέρες μας αντί να την πλησιάζουμε ολοένα και απομακρύνεται.

2. Τοποθετείτε τη χαμένη Ατλαντίδα στη Σαντορίνη. Πως πήρατε την απόφαση αυτή;

Εάν δεν είχε βοηθήσει η τύχη και το επάγγελμά μου που με έφερε στην Σαντορίνη, τότε είναι σίγουρο πως δεν θα υπήρχε αυτό το βιβλίο και εμείς δεν θα κάναμε τώρα αυτή την συνέντευξη. Η σύζυγός μου εργάσθηκε όταν πρωτοήρθαμε στο λαογραφικό μουσείο του νησιού και έτσι έπεσαν τυχαία στα χέρια μου κάποια βιβλία που υποστήριζαν την θεωρία της Σαντορίνης σαν Ατλαντίδα. Η πειστικότητα των στοιχείων μου κέντρισε την περιέργεια και ξεκίνησα να μαζεύω με περισσότερο ζήλο και μεθοδικότητα όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία που σχετίζονταν με την θεωρία. Ίσως ακούγεται υπερβολικό αλλά με κάθε νέο στοιχείο που ανακάλυπτα ένιωθα σαν να έβρισκα ένα ακόμα κομμάτι που συμπλήρωνε το παζλ που ένωνε την Ατλαντίδα με το κοσμοπολίτικο νησί της μεσογείου που ζούσα. Κάποια στιγμή πριν τρία χρόνια αποφάσισα να ξεκινήσω και το γράψιμο καταθέτοντας όλα αυτά τα στοιχεία που είχα μαζέψει από την έρευνά μου. Αυτό που μου αρέσει όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα εκτός από τα συναισθήματα που δημιουργεί ένα βιβλίο είναι και οι γνώσεις που αποκομίζω στην διάρκεια. Αυτό προσπάθησα λοιπόν να πετύχω και εγώ. Μέσα από μια πασίγνωστη θεωρία προσπάθησα να περάσω στον αναγνώστη σημαντικές γνώσεις, από πολλές διαφορετικές επιστήμες με απλό και ευχάριστο τρόπο.

3. Το βιβλίο σας είναι αποτέλεσμα σημαντικής μελέτης, μπορείτε να μας πείτε για τη μελέτη σας;

Το μυθιστόρημα αυτό είναι αποτέλεσμα έρευνας πέντε χρόνων, σχεδόν από την αρχή της διαμονής μου στην Σαντορίνη, όταν και ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη συγκεκριμένη θεωρία. Όλες οι πληροφορίες που αφορούν τους τομείς της Γεωλογίας, Φυσικής, Βιολογίας, Αστρονομίας, Αρχαιολογίας και Ιστορίας και παρουσιάζονται στο βιβλίο στα κεφάλαια που αφορούν τη σύγχρονη εποχή, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και προέρχονται ύστερα από εκτεταμένη έρευνα. Βασίζονται εξολοκλήρου σε έγκυρες διεθνείς πηγές και βιβλιογραφία.
Προς έκπληξή μου λοιπόν όσο εντρυφούσα περισσότερο στην γνώση της μινωικής κοινωνίας θα τολμούσα να πω πως τα αρχαιολογικά ιστορικά δεδομένα με καθοδηγούσαν στην δημιουργία μιας ιδανικής πολιτείας, μιας χαμένης Ατλαντίδας! Πρόκειται για έναν εντυπωσιακά προηγμένο πολιτισμό της προϊστορικής εποχής για τον οποίο έχουμε λίγα στοιχεία και ίσως να τον έχουμε αδικήσει λίγο με την θέση του στην ιστορία και στον Ελληνικό πολιτισμό.

4. Στο βιβλίο αναφέρεστε τα βιβλία του Πλάτων Τιμαίος και Κριτίας. Ποιές αφορμές σας έδωσαν τα συγκεκριμένα βιβλία για να γράψετε το δικό σας;

Η πραγματικότητα που λίγος κόσμος πραγματικά γνωρίζει είναι πως το μυστήριο του θρυλικού μύθου της χαμένης Ατλαντίδος έχει σαν μοναδική αξιόπιστη αναφορά, μονάχα του διάλογους του Πλάτωνα σε αυτά τα δύο βιβλία. Διαβάζοντας λοιπόν αυτούς τους διάλογους συνειδητοποίησα τις πολλές ομοιότητες που υπήρχαν με το νησί της Σαντορίνης, τα ευρήματα των ανασκαφών στο Ακρωτήρι αλλά και γενικότερα με τον μινωικό πολιτισμό. Οι περιγραφές στα δύο βιβλία που αφορούν την εποχή της Ατλαντίδος, το φυσικό περιβάλλον, τα ανάκτορα, τα κτίσματα και τον πολιτισμό έχουν υπερβολικά πολλά κοινά σημεία με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης και με αρχαιολογικές και ιστορικές μελέτες, που έχουν εκπονηθεί κατά καιρούς, σχετικά με τον μινωικό πολιτισμό. Για αυτό τον λόγο άλλωστε Θεώρησα σκόπιμo στα παραρτήματα να περιλάβω τη μεταφρασμένη έκδοση των αποσπασμάτων από τους διάλογους του Πλάτωνα, Τιμαίος και Κριτίας που αναφέρονται στην Ατλαντίδα.
Ευελπιστώ πως θα δώσουν τη δυνατότητα στους αναγνώστες, να διαμορφώσουν οι ίδιοι την προσωπική τους άποψη και θεώρηση για τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδος.

5. Στο βιβλίο αναφέρεστε για το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που επικρατούσε στην Ατλαντίδα, πως θα το κρίνατε;

Να διευκρινίσουμε βέβαια πως αυτό το οικονομικό σύστημα είναι δημιούργημα της φαντασίας μου χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις και βασίζεται μόνο σε μικρές ενδείξεις που υπάρχουν για την λειτουργία του μινωικού πολιτισμού. Για μένα λοιπόν αυτό το οικονομικό σύστημα ίσως να αντικατοπτρίζει και την ουσία της ζωής. Σπαταλάμε τις δυνάμεις μας κυνηγώντας μάταια ένα σωρό υλικά αγαθά και διαφεύγει από μπροστά μας η σημαντικότερη αξία, ο χρόνος!

6. Στο βιβλίο έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις προσωπικές σχέσεις του Αλέξανδρου με τον καθηγητή Νικόδημο και με την Αφροδίτη, θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τις σχέσεις αυτές;

Ο Αλέξανδρος δεν είναι ο τυπικός ιδανικός ήρωας ενός μυθιστορήματος. Είναι φθαρτός με ατέλειες, ανασφάλειες και προβλήματα. Ένας καθημερινός συνάνθρωπός μας. Η συνάντησή του με τον μέντορα του Νικόδημο ύστερα από πολλά χρόνια θα τον φέρει αντιμέτωπο με όλα αυτά τα αδιέξοδά στην ζωή του. Η περιπέτεια τους στο νησί σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του καθηγητή θα αποτελέσουν και τον καταλύτη για την σχέση του ήρωα με την Αφροδίτη. Λίγοι άνθρωποι έχουν την τύχη για μια δεύτερη ευκαιρία με τον έρωτα της ζωή τους. Η Αφροδίτη με τον Αλέξανδρο θα την έχουν αλλά το ζήτημα είναι εάν θα καταφέρουν και να την εκμεταλλευτούν σωστά.

7. Στο βιβλίο αναφέρεστε στους κατοίκους του νησιού, πως βλέπετε τους σύγχρονους κατοίκους της Σαντορίνης;

Οι κάτοικοι της Σαντορίνης συνδυάζουν δύο διαφορετικούς κόσμους με τεράστιες αντιθέσεις. Η αλματώδης τουριστική άνθηση και ο απότομος πλουτισμός συνέβαλαν σημαντικά στην διόγκωση του χάσματος μεταξύ της νέας και της παλιάς γενιάς του νησιού. Όπως και στην υπόλοιπη «νεοελλάδα» μας βέβαια έτσι και στην Σαντορίνη υπάρχει μια βαθιά κρίση αξιών. Με παρηγορεί όμως η αίσθηση που παίρνω τα τελευταία δύο χρόνια πως μέσα στην κρίση γαλουχείται μια νέα γενιά πιο υποψιασμένη και αποφασισμένη να αλλάξει την κατάσταση στην χώρα μας… αρκεί βέβαια να την αφήσουν.