Μια ιστορική αναδρομή σε τρεις περιόδους της επικράτησης των Οθωμανών στην ελληνική χερσόνησο πραγματοποιεί στο νέο του βιβλίο ο Ηλίας Κολοβός. Η πρώτη περίοδος είναι η επικράτησή τους τον 15ο αιώνα, όταν άρχισαν να εγκαθίστανται στη χώρα εφαρμόζοντας τις διοικητικές τους δομές. Κατάφεραν να κατακτήσουν μια διαλυμένη βυζαντινή αυτοκρατορία, με πολλά προβλήματα και την πανώλη να έχει σκοτώσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Αναφέρεται εκτενώς σε διάφορες πόλεις και περιοχές, δίνοντάς μας στοιχεία σχετικά με την πληθυσμιακή κατανομή τους και με τους φόρους που εισπράττονταν από τις περιοχές αυτές. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου ακολουθεί το οδοιπορικό που πραγματοποιεί ο περιηγητής Εβλίας Τσελεμπής στον 17ο αιώνα και μας παρουσιάζει τις αλλαγές που είδε αυτός στις διάφορες περιοχές που πέρασε ως περιηγητής. Και στο τέλος, ακολουθεί ένα οδοιπορικό στην ελληνική χερσόνησο κατά τον 18ο αιώνα. Με τον τρόπο αυτό έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις αλλαγές που πραγματοποιούνται στην ελληνική χερσόνησο σε τρεις διαφορετικές περιόδους της οθωμανικής κυριαρχίας. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μελέτη που μας παρουσιάζει τις εξελίξεις στην ελληνική χερσόνησο την συγκεκριμένη περίοδο.

Την εποχή της μετανάστευσης των Ελλήνων στην Αυστραλία, τις δεκαετίες του 50 και του 60, μας περιγράφει αρκετά ανάγλυφα ο συγγραφέας στο συγκεκριμένο του βιβλίο. Μια περίοδος κατά την οποία οι Έλληνες μετανάστευαν σωρηδόν σε πολλές χώρες του κόσμου εξ αιτίας των οικονομικών συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα. Σκοπός τους ήταν να κερδίσουν λίγα χρήματα και να επιστρέψουν στην Ελλάδα, καθώς από τη μια μεριά ήθελαν να διατηρήσουν τα ήθη και τα έθιμα που είχαν εδώ και δύσκολα προσαρμοζόντουσαν σε οργανωμένες κοινωνίες όπως της Αυστραλίας. Δυσκολευόντουσαν με τη γλώσσα, δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τον τρόπο ζωής, ούτε καν στο γεγονός ότι οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους είχαν δικαιώματα και δεν μπορούσαν να τα χτυπάνε. Δεν είχαν την ανάλογη παιδεία για να μπορέσουν να αντέξουν έστω και για λίγο διάστημα στην Αυστραλία και παρόλα αυτά δεν ήταν λίγοι αυτοί που έζησαν εκεί ακόμη και το υπόλοιπο της ζωής τους. Στη νέα τους πατρίδα μετέφεραν ακόμη και τις όποιες πολιτικές τους διαφορές δημιουργώντας αρκετά προβλήματα στις αρχές της χώρας. Αυτές οι δέκα μικρές ιστορίες μας δείχνουν αρκετά ανάγλυφα το χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο του Έλληνα της εποχής, ο οποίος δεν είχε την δυνατότητα προσαρμογής σε κάτι διαφορετικό, ακόμη και όταν υπήρχε ανάγκη για να το κάνουν.

Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα του Ξενόπουλου επανεκδίδεται από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Γραμμένο την εποχή που ο συγγραφέας ήταν επηρεασμένος από σοσιαλιστικές ιδέες μας περιγράφει τις κοινωνικές ανισότητες και τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Με επίκεντρο τη Ζάκυνθο και την Αθήνα αποτυπώνει μια εποχή περασμένη.

Στα πλαίσια της επετείου των πενήντα χρόνων από την εξέγερση του πολυτεχνείου κυκλοφορεί από την εφημερίδα των συντακτών το συγκεκριμένο βιβλίο του Ολύμπιου Δαφέρμου. Ο Δαφέρμος ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής τις ημέρες εκείνες και μας παραδίδει στο βιβλίο αυτό τη προσωπική του μαρτυρία για τα γεγονότα, τόσο αυτά που προηγήθηκαν, όσο και αυτά που ακολούθησαν την εξέγερση. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία ενός εκ των πρωτεργατών της εξέγερσης με μιαουσιαστική εμβάθυνση τους.

Ένας όχι και τόσο γνωστός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων είναι ο Αντόνιο Φούσκο, άλλωστε η Ιταλία φημίζεται για τους συγγραφείς αυτού του είδους. Όμως, μας δίνει ένα αρκετά καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα που μας παρουσιάζει έναν κατά συρροήν δολοφόνο και τους αστυνομικούς να αναζητούν εναγωνίως τους λόγους για τους οποίους παραγματοποιεί τους φόνους. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ρυθμό, στο οποίο ο συγγραφέας στήνει τους ήρωές του με αληθοφάνεια και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Πενήντα χρόνια κλείνουν αυτές τις ημέρες από την φοιτητική εξέγερση του Πολυτεχνείου και η εφημερίδα των συντακτών προσφέρει σε δυο μικρά τευχίδια ένα παλιό βιβλίο του Ηλία Γκρη. Με εξαιρετική μεθοδικότητα στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τον τροπο με τον οποίο η εξέγερση επηρέασε υην ποίηση και την πεζογραφία, δίνοντάς μας αρκετά παραδείγματα από πολλούς Έλληνες ποιητές και συγγραφείς. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μελέτη, η οποία μας δείχνει πως οι Έλληνες λογοτέχνες προσέγγισαν ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός της σύγχρονης περιόδου.

Στους αφανείς ήρωες της εξέγερσηςτου πολυτεχνείου, στους ανθρώπους που πλήρωσαν με τη ζωή τους τον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία στη χώρα μας, αναζητά στη συγκεκριμένη μελέτη του ο Λεωνίδας Καλλιβρετάκης. Αναζητά τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν έξω από το πολυτεχνείο, πέφτοντας θύματα της αστυνομίας, του στρατού ή των διάφορων παρακρατικών που δρούσαν εκείνες τις ημέρες στη γύρω περιοχή. Πρόκειται για ανθρώπους που στάθηκαν θαραλέα μπροστά στις κάνες του εσωτερικού εχθρού και πλήρωσαν με τη ζωή τους την αποκοτιά τους να απαιτήσουν τη δημοκρατία. Βήμα- βήμα ο συγγραφέας αναζητά μέσα από προσωπικές μαρτυρίες, στον ελληνικό και στον ξένο τύπο, στα αρχείο της δίκης και στο πόρισμα Τσεβά κατορθώνει να μας δώσει τα ονόματα των 25 νεκρών που σκοτώθηκαν στους γύρω δρόμους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η δολοφονία τους. Τις ημέρες αυτές κλείνουν πενήντα χρόνια από την ηρωική εξέγερση του πολυτεχνείου και διάφοροι φασίζοντες ακόμη και μέσα στην ελληνική κυβέρνηση θα επιχειρήσουν να σπιλώσουν την επέτειο αυτή. Το βιβλίο του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη θεωρώ ότι είναι η καλύτερη απάντηση στα σκοτάδια του φασισμού και της μισαλλοδοξίας.

Ένα σημαντικό συλλογικό έργο αποτελεί το συγκεκριμένο βιβλίο. Τολμά να προσεγγίσει ένα αρκετά δύσκολο θέμα, τους εορτασμούς των εθνικών επετείων μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Όπως είναι αναμενόμενο οι περισσότερες εισηγήσεις του αφορούν την 25η Μαρτίου και την 28 Οκτωβρίου, οι πλέον σημαντικότερες επέτειοι, οι οποίες με τους εορτασμούς τους έχουν ως σκοπό να τονίσουν το φρόνημα του λαού. Σημαντικό μέρος του βιβλίου καλύπτεται από την επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας, την 24η Ιουλίου, και την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, την 17η Νοεμβρίου, η οποία στο πέρασμα των χρόνων μπορούμε να πούμε ότι καλύπτει την επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας, καθώς η δεύτερη σκιάζεται σε μεγάλο βαθμό από την εισβολή στην Κύπρο. Μια σημαντική ανθολογία κειμένων που προσεγγίζουν ένα αρκετά δύσκολο θέμα.

Με επίκεντρο τα γεγονότα του Πολυτεχνείου η Πέπη Ρηγοπούλου κάνει μια ανασκόπηση στα τραύματα που έζησε τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα, τη μικρασιατική καταστροφή, τη Κύπρο και τα μνημόνια. Μέσα από αυτές τις τέσσερις πληγές προτείνει μια ανάνηψη για ναμπορέσουμε να προχωρήσουμε και πάλι μπροστά ως χώρα. Συνδυάζει το ντοκου΄μέντο, τη μαρτυρία και τον μυθοπλαστικό λόγο για να μπορέσει να δώσει τέσσερα σημαντικά ιστορικά γεγονότα που συντάραξαν τη χώρα μας και προσπαθεί να κάνει μια ανάνηψη. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια.

Το ημερολόγιο ενός δειλού είναι ο υπότιτλος της συγκεκριμένης νουβέλας. Και ακριβώς αυτό μας περιγράφει εδώ ο συγγραφέας. Τηνιστορία ενός δειλού, ενός ανθρώπου ο οποίος απλά και μόνο επισκοπεί τη ζωή του και δεν είναι ικανός να την ζήσει. Παντρεμένος και παγισευμένος μέσα σε μια εξωσυζυγική σχέση μένει ναπαρατηρεί την ζωή του, ανίκανος ναπάρει μια απόφαση και να προχωρήσει μπροστά. Μια καλά δομημένη προσωπογραφία ενός ανθρώπου, αυτό είναι η συγκεκριμένη νουβέλα.